Dialogical Self Theory in practice: About some interesting phenomena

Hubert J.M. Hermans , Piotr Oleś

Abstract

Celem publikacji jest przedstawienie założeń teorii dialogowego ja oraz wskazanie niektórych powiązań między dialogowością a innymi aspektami osobowości. Uzasadniając, że dialogowość ma na ogół funkcje adaptacyjne wskazujemy, że dialogowość odgrywa kluczową rolę w rozwoju człowieka na przestrzeni życia, od niemowlęctwa, przez dzieciństwo, adolescencję (tworzenie tożsamości), po młoda i średnią dorosłość, oraz dojrzewanie ku mądrości (konfrontacja różnych punktów widzenia). Specyfika dialogun wewnętrznego polega na zdolności do osoby do zmiany perspektywy temporalnej, otwarcia nowych perspektyw refleksji nad sensem życia, oceny celów oraz zysków i strat. Odwołanie do danych empirycznych ujawnia specyfikę myślenia dialogowego oraz jego efektów. Dialogowość zdaje się być właściwością natury ludzkiej, co sugeruje nowe perspektywy badań.