„To nie jest kraj dla starych ludzi…”. Dwie fenomenologie starzenia się: Cycero i Améry

Leszek Koczanowicz

Abstract

Artykuł dotyczy starości i roli, jaką pełni ta epoka w życiu w (po)nowoczesności. Aby w pełni uwypuklić specyfikę (po)nowoczesności analizuję trzy koncepcje starości. Pierwsza z nich została przedstawiona przez Cycerona i pozwala zrozumieć koncepcję starości w klasycznej starożytności. Druga sformułowana przez Jeana Améry pozwala intepretować, jak starość jest postrzegana w nowoczesności. Trzecia natomiast to ujęcie starości w bestsellerowej powieści holenderskiej Małe eksperymenty ze szczęściem. Sekretny dziennik Henryka Groena lat 83 ¼, które, jak myślę, daje wgląd w to, jak starość jest rozumiana w ponowoczesności.